Κυριακή 8 Οκτωβρίου 2017

Η αλλαξιά της θάλασσας

Πόσα μνήματα κλέψατε και πόσες αλήθειες;
Αυτό είναι που ηχεί
                               υπεράνω των κεφαλιών μας
Το τάμα.

                    🔷

Δεν χρωστάω πουθενά
Μοναχά στη θάλασσα
Την τέφρα μου


                   🔵


Γελαστήκαμε.


Δεν ήταν αστέρι αυτό

                              που αγναντεύαμε
                                 αγκαλιασμένοι.
Προβολέας ανάκρισης
Ήταν.


                    🔷


Πως αδειάσαμε όλες μας 

τις στέρνες
Και πως 
γεμίσαμε τα κτήματα μας
κλαδιά κομμένα;

                   🔵


Μια αρμαθιά ευλογίες απ' το εικονοστάσι

ξεκρέμασα 
κι έκανα να φύγω.
Μ' ένα σύννεφο στα δόντια.
Χωρίς να νοιάζομαι
αν θα με ξεδιψάσει
ή
θα πνιγώ

2 σχόλια:

  1. Καλημέρα, πράγματι εξαιρετικοί στίχοι.
    κι ένα ακόμη ποίημα του

    Συμβιβασμός
    εκεί που σκέφτεσαι να πάς, τρεκλίζουν οι απόψεις;

    Όταν παραδώσαμε τους μορφασμούς
    μας άφησαν να μπούμε
    Αργά αργά

    Στο ψηλοτάβανο σαλόνι
    μας ζήτησαν ευγενικά σχεδόν συλλαβιστά
    να παραδώσουμε και
    τα γραπτά μας

    Για προσάναμμα στο τζάκι

    Κι έτσι
    Μας έδειξαν πόσο άκοπα
    ζεσταίνεται ο άνθρωπος
    Όταν το θέλει

    ΑπάντησηΔιαγραφή