Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2014

Αντρέι Βάιντα-"Οι δεσποινίδες του Βίλκο" (Andrzej Wajda -Panny z Wilka-The Young Ladies of Wilko 1979)

H καλύτερη ίσως ταινία του Πολωνού Σκηνοθέτη Αντρέι Βάιντα και του μόνιμου πρωταγωνιστή του Daniel Olbrychski.

Η ταινία θίγει το προσωπικό ζήτημα της σχέσης του ανθρώπου με τον χρόνο που έχει περάσει. 

Tέλη δεκαετίας '20.Αναζητώντας ίχνη του παρελθόντος, ο κεντρικός ήρωας επιστρέφει μετά από πολλά χρόνια στον τόπο των νεανικών του χρόνων, μια τυπική πολωνική οικία ευγενών, την εποχή που όλες οι δεσποινίδες ήταν ερωτευμένες μαζί του, αναβιώνοντας μνήμες περασμένων συναισθημάτων. 
Εκείνος είναι πλέον σαραντάρης, και εκείνες σύζυγοι και μητέρες.Και αυτή που αγάπησε ο ίδιος δεν ζει πια. Όσο κι αν θέλουν να επιστρέψουν στην παλιά οικειότητα, τα πράγματα έχουν αλλάξει. 
Υποψηφιότητα για Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας (1980)










Η Ταινία με αγγλικούς υπότιτλους ...ΕΔΩ



Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2014

Είπαν κι έγραψαν-Ο τοίχος έγραφε-Συγκεντρωτικά 3

Η 3η σύγκέντρωση όσων αναρτήθηκαν περιοδικά δίπλα στις ενότητες "Είπαν κι έγραψαν" και "ο τοίχος έγραφε' για να υπάρχουν στο αρχείο.




Ο μικροαστός δεν αντιδρά παρά μόνο όταν θίγεται η κοιλιά του.
Σιγά μην τρομάξει με τα ποιήματα.

Νικάνορ Πάρρα




Zωή είναι το σύνολο των λειτουργιών που ανθίστανται στο θάνατο

Xavier Bichat 1802



...φοράει στη ψυχή του γάντια.
Μπαλζάκ



Έζησα μέσα στο θηρίο και γνωρίζω τα σπλάχνα του.
Και η σφεντόνα μου είναι εκείνη του Δαβίδ
Χοσέ Μαρτί 1853-1895
Ποιητής και απόστολος της Κουβανικής Ανεξαρτησίας



Προδόθηκες και πετροβολήθηκες από κείνους που ήθελες να λευτερώσεις. Μάχεσαι για ένα λαό που δεν ξέρει παρά να σούρνεται στη λάσπη...
Ερρίκος Ίψεν "Μπράντ"



Τα βιβλία έχουν τους ίδιους εχθρούς με τον άνθρωπο:
τη φωτιά, την υγρασία, την ανοησία, το χρόνο και το ίδιο τους το περιεχόμενο.
~ Paul Valery


Ο αληθινά πολιτισμένος άνθρωπος,είναι ολιγαρκής...

Δημ.K.Παπαρρηγόπουλος "Σκέψεις ενός ληστού"




...γιατί η σκληρή καρδιά έχει γλώσσα που ψεύδεται.
Ambrose Bierce (1842-1914)


Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2014

Χρηστικά,δεμένα,μικρά και πολυτάξιδα

Πως να κουβαλάς ογκώδεις τόμους σε τσάντα, αυτοκίνητο, ταξιδιωτικό σάκκο? Και όλοι οι κλασσικοί που σ'αυτούς γυρνάμε με ακανόνιστη περιοδικότητα είναι μεγάλοι και βαρείς κυριολεκτικά.Σκέψου τον Παπαδιαμάντη απο τον ΔΟΜΟ,τα δημοτικά του Fauriel,το Σολωμό,τον Μπαλζάκ,ακόμη και τον Καβάφη των Αποστολίδη,κλπ
Σκέφτηκα ότι χρειαζόμουν κάποια έκδοση τους που να έχει ως βασικά χαρακτηριστικά τα χρηστικά
1-Μικρό σχήμα, max 11 x 17 cm
2-Ανθεκτικότητα σε καταπονήσεις,άρα καλή βιβλιοδεσία
3-Αισθητική
 και δευτερευόντως άλλα (πληρότητα,ποιότητα χαρτιού,φιλολογική επιμέλεια,σχόλια κλπ).
Κάποια είναι δεμένα εξ αρχής από τον εκδότη.Κάποια άλλα πανόδετα με λινό τα έδεσα με τα χεράκια μου,όταν κάναμε μαθήματα βιβλιοδεσίας με το φίλο μου το Στρατολάτη.Εγώ έμεινα στο πανί,αυτός έκανε και δέρμα.Και μου έκανε δώρο το δέσιμο με δέρμα στο πλέον αγαπημένο μου βιβλίο.Μέχρι και τη βαφή του δέρματος έκανε ο ίδιος.
Και κάθε φορά που τα κουβαλάω εντός και εκτός,θυμάμαι ότι τους χρωστάω σαν ευχαριστώ,μια μικρή αναφορά για τη συντροφία τους και τις αντοχές τους.

Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2014

Βιβλία-"Παλιά και καλά"-Συγκεντρωτικά 5


Η 5η συγκέντρωση των βιβλίων που έχουν προβληθεί δίπλα στην ενότητα"Παλιά και καλά" κι  αυτό γιατί δεν παραμένει ως αρχείο η παρουσίαση τους.

Εδώ οι προηγούμενες Συγκεντρωτικές


















































































































Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2014

Ο Ποιητής Φερεϋντούν Φαριάντ-(FARYAD FEREYDOUN 1949-2012)

Αφιερωμένο στους Σύρους πρόσφυγες

Κανένα βιβλίο του δεν κυκλοφορεί ούτε να βρω μπορώ σε παλαιοβιβλιοπωλεία.

 Ταξίδεψε πολύ, στη Γαλλία, στην Ιταλία, στη Γερμανία, πάντα όμως «παράνομος» κυνηγημένος και με το φόβο στην ψυχή. Κι όταν κάποτε το 1980, έφθασε στη Σάμο, είχε την τύχη να γνωρίσει τον Γιάννη Ρίτσο. Ο ποιητής της ρωμιοσύνης τον έπεισε να μείνει στην Ελλάδα και από τότε η ζωή του άλλαξε. 
Ο Φερεϊντούν Φαριάντ αγάπησε τους Έλληνες περισσότερο απ’ ό,τι αγαπούσαν οι ίδιοι τον εαυτό τους. Έγραψε γι’ αυτούς, μετέφρασε τους σπουδαιότερους ποιητές της Ελλάδας στην Τεχεράνη και τους σπουδαιότερους της Περσίας στην Αθήνα.
Πέρασε πολλά, στα Κάτω Πατήσια που έμενε δίχως χαρτιά και άδεια παραμονής. Ένιωσε το ρατσισμό των ελληναράδων πάνω του, αλλά δεν παρέδωσε τα όπλα. Σπούδασε αρχαία και νέα ελληνικά, έγραψε ποίηση, έκανε μεταφράσεις, μέχρι που τιμήθηκε με το Βραβείο Άντερσεν και τα κρατικά βραβεία του Ιράν και της Ελλάδας για τις μεταφράσεις λογοτεχνικών έργων. Κανείς, όμως, δεν  γνώριζε πως αυτός ο πρόσφυγας, που έμενε σ ένα κρύο υπόγειο δίχως χρήματα, αλλά με περισσή αξιοπρέπεια, ήταν ο σπουδαίος φιλέλληνας ποιητής της Περσίας. Ο Αντώνης Σαμαράκης, ο Τίτος Πατρίκιος, ο Γιάννης Ρίτσος, η Κατερίνα Ρουκ, η Μελίνα Μερκούρη, και κάποιοι άλλοι, βοήθησαν και μετά από χρόνια ταλαιπωρίας και διώξεων πήρε την ελληνική υπηκοότητα.
 Πέθανε, όμως, τον Φεβρουάριο του 2012, λίγες μέρες μετά το θάνατο του σκηνοθέτη Θόδωρου Αγγελόπουλου, ο οποίος τον είχε συμπεριλάβει στο καστ της καινούργιας του ταινίας, όπου θα έπαιζε το ρόλο ενός πρόσφυγα. (εφημ.ΕΠΟΧΗ)




Στα ελληνικά είχαν βγει τα παρακάτω βιβλία του: Όνειρα με Χαρταετούς και Περιστέρια, (εκδόσεις Κέδρος, 1988), που έχει διακριθεί με το βραβείο Άντερσεν, «Ουρανός χωρίς Διαβατήριο», (εκδόσεις Γνώση, 1995)  και «Ιστορίες από τον Παράδεισο», (εκδόσεις Αρμός, 1997)

Παράρτημα 1-στίχοι μαζεμένοι από το δίκτυο




Πατρίδα μου είναι
ένας ουρανός χωρίς διαβατήριο,

χωρίς πύλη.

Μπαίνω απ’ τον αέρα


****



Επαναστάσεις, πόλεμοι, πραξικοπήματα,
και πάλι, και πάλι, και πάλι.

Κι ένας τυφλός ζητιάνος

μ' ένα κλουβί πουλιού στο χέρι

περνάει χτυπώντας το ραβδί του

στο σκοτεινό δρόμο.


***



Πικρή ξενιτιά.
Ούτε γράμμα, ούτε χτύπημα της πόρτας.

Τίποτα.

Ένα σπουργίτι

κάθισε στο παράθυρό μου

μ' ένα στίχο της Σαπφώς

στο ράμφος του.


***


Μιλάω στα δέντρα περσικά
Εγώ είμαι ξένος.

Μιλάω στα δέντρα περσικά.

Τα δέντρα μού αποκρίνονται.

Μέσα σ' αυτή τη συγγένεια

δεν είμαι ξένος 


***

Εγώ κοιμάμαι.
Οι λέξεις αγρυπνούν

Σχηματίζουν στον ύπνο μου

πουλιά και δέντρα.

Ξυπνώ

Ούτε πουλί ούτε δέντρο.


***


Φυλακισμένα ποιήματα χρόνια και χρόνια.

Οι λέξεις αιωρούνται σαν ανεκπλήρωτες
επιθυμίες.
Περιμένουν.


***


Τα χρόνια περνούν.

Ο ήλιος, με τον ίδιο ρυθμό,
ανοιγοκλείνει τα παράθυρα.
Παιδιά γεννιούνται.
Οι μέρες κυκλοφορούν με τρίκυκλα.
Γερνάμε.


***


Ερειπωμένος κόσμος,

καμένη ιστορία,
αρχεία πεταμένα στους δρόμους
χωρίς άλογο, χωρίς τροχό, χωρίς σημαία.
Κι ένα κοτσύφι
μάταια προσπαθεί
να θυμηθεί το τραγούδι του


***


Όλα μου τα ταξίδια εσύ.

Όλες μου οι θάλασσες εσύ.
Όλα μου τα ναυάγια εσύ.
Όταν σε συλλογιέμαι
ένας άνεμος με παίρνει
μαζί με το κρεβάτι μου
χωρίς πυξίδα, χωρίς τιμόνι, χωρίς πανί.








"Η πανάρχαια και μακρινή χώρα μου, η Περσία, είναι πατρίδα μαγικών παραμυθιών. Ο πονεμένος λαός της βασανισμένης αυτής χώρας, στο πέρασμα των αιώνων, για να εκφράσει τα όνειρα και τις επιθυμίες του – σε πείσμα των ταπεινώσεων και των αδικιών, που του έχουν επιβληθεί από ξένους και ντόπιους τυράννους – βρήκε καταφύγιο στη δημιουργία παραμυθιών κι ιστοριών." - Φ.Φ

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2014

και πάλι...


Μελετώντας τη νεώτερη ιστορία του ελληνικού προτεκτοράτου από το 1821 έως σήμερα,δεν μπορείς να είσαι αφελής.
Οι μηχανισμοί ασφαλείας υπάρχουν πάντα.Οι προστάτες και νονοί εξωτερικού και εσωτερικού ποτέ δεν έχασαν παιχνίδι, οι φανερά και κρυφά εξαγοράσιμοι σε θέσεις κλειδιά είναι πάντα διαθέσιμοι αν τους χρειαστούν.
Με λίγα λόγια,η δύναμη κρούσης των αφεντικών και των μισθοφόρων τους/πραιτοριανών είναι συντριπτική απέναντι στο λαό ακόμη κι αν είναι ενωμένος στο 90%.
Κανόνες δεν υπάρχουν παρά μόνο ένας.Τα λεφτά.
Αξίζει όμως να το παλεύουμε.Για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.Για να μην είμαστε συνένοχοι στα εγκλήματα τους.Για τα παιδιά που μας συνδέουν με το μέλλον.
Και για κείνο το αραχνιασμένο και ξεχασμένο "Ελευθερία ή θάνατος" και την"..κόψη τη τρομερή"


Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2014

Ραδιο-Ερεβάν...

Το ράδιο-Ερεβάν ήταν στη Σοβιετική ένωση του '50-'90 μια καθιερωμένη σειρά σατιρικών ανεκδότων και σχολίων με τη μορφή προκλητικού δηκτικού μη δημοσιεύσιμου λόγου, πάνω στην πολιτική και καθημερινή ζωή.
Κυρίως υποσκάπτει χλευάζει και γελοιοποιεί το ψέμα,την υποκρισία,και τη διαφθορά της εξουσίας.Οφείλει την ονομασία του στην "παροιμιώδη εξυπνάδα" των Αρμενίων της Σοβ.Ένωσης,και υποτίθεται ότι είναι ένα ραδιόφωνο που απαντάει σε ερωτήσεις ακροατών όπως το επίσημο κρατικό ραδιόφωνο.Γι' αυτό η συνήθης μορφή των καυστικών σχολίων είναι με τη μορφή ερωτήσεων-απαντήσεων.

Μεζεδάκια

ΕΡΩΤΗΣΗ:Ποια η διαφορά ανάμεσα στις βρισιές και τον διαλεκτικό υλισμό;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:Τις βρισιές δεν τις διδάσκεται κανένας αλλά όλοι τις ξέρουν.Ενώ τον διαλεκτικό υλισμό όλοι τον διδάσκονται αλλά κανείς δεν τον ξέρει.
***

ΕΡΩΤΗΣΗ:Θα υπάρξει τρίτος παγκόσμιος πόλεμος;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:Όχι.Αλλά η πάλη για την ειρήνη θά'ναι τέτοια,που δε θα μείνει πέτρα πάνω στη πέτρα.
                                                                               ***

ΕΡΩΤΗΣΗ:Ποια η διαφορά ανάμεσα στον Καπιταλισμό και τον Κομμουνισμό ;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:Στον καπιταλισμό υπάρχει εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο,ενώ στο κομμουνισμό το αντίστροφο
                                                                               ***

ΕΡΩΤΗΣΗ:Είναι αλήθεια πως ο Τσαΐκόφσκι ήταν ομοφυλόφιλος;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:Ναι.Αλλά τον αγαπάμε και τον τιμάμε όχι μόνο γι' αυτό.
                                                                               ***

ΕΡΩΤΗΣΗ:Ποια η διαφορά ανάμεσα στον οπτιμιστή και τον πεσιμιστή;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:Ο πεσιμιστής πιστεύει πως χειρότερα δε γίνεται,αντίθετα ο οπτιμιστής είναι βέβαιος πως υπάρχουν και χειρότερα.

Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2014

Γράμμα της Γενικής Συνέλευσης των καθηγητών της Ε' ΕΛΜΕ προς τους μαθητές (Για τον Αλέξη και το Νίκο)

Τόσες αναφορές αλλά ελάχιστοι παραθέτουν ολόκληρο το κείμενο.Για να μπορούν να το διαστρέφουν όπως θέλουν.
Δεν είμαι εκπαιδευτικός.Όμως είναι σημαντικό που κάποιοι εκπαιδευτικοί δεν σιωπούν.Δίνουν μια ελπίδα ότι δεν έχουμε σαπίσει και παραδοθεί όλοι.

από το εκπαιδευτικό site alfavita.gr

Γράμμα της Γενικής Συνέλευσης των καθηγητών της Ε' ΕΛΜΕ προς τους μαθητές

Στις 6 Δεκέμβρη του 2008 ο μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος ξεψύχησε από σφαίρες αστυνομικού στην αγκαλιά του παιδικού του φίλου Νίκου.

Ο έφηβος Νίκος, ο Νίκος Ρωμανός, διάλεξε ένα δικό του προσωπικό τρόπο να συγκρουστεί με ένα κράτος δολοφόνων, που τροφοδοτείται από μια κοινωνία απάθειας, αδιαφορίας και συνενοχής. Ταυτόχρονα, εξαντλώντας τα περιθώρια που παρέχει το σκληρό, ταξικό σύστημα εκπαίδευσης, που εμείς οι καθηγητές και οι γονείς σας αντιμετωπίζουμε μαζί σας, ο Νίκος έγινε φοιτητής.
Από τον Φλεβάρη του 2013, που συνελήφθη για ληστεία στον Βελεβενδό Κοζάνης, επανειλημμένα βασανίστηκε, κακοποιήθηκε βάναυσα από τους ανθρωποφύλακες συναδέλφους του δολοφόνου του φίλου του, του Αλέξη.
Όλο αυτό το διάστημα της φυλάκισης και των κακοποιήσεων, ο Νίκος αρνήθηκε να προσκυνήσει. Κράτησε ψηλά το κεφάλι, αντιστάθηκε, έφτυσε στα μούτρα τους βασανιστές του και τους πολιτικούς τους προϊσταμένους, που φτάνουν μέχρι και τον «αγωνιστή» Πρόεδρο της σημερινής «Δημοκρατίας».
Για τον λόγο αυτό, το κράτος των δολοφόνων τον τιμώρησε με έναν ακόμα τρόπο, που παραβιάζει τους ίδιους του τους νόμους: Του στέρησε το δικαίωμα στις εκπαιδευτικές άδειες, μην αφήνοντάς του την παραμικρή χαραμάδα ανάσας στις απάνθρωπες συνθήκες που ζει. Ούτε αυτή η τιμωρία τον τσάκισε. Από τις 10 του Οκτώβρη ο Νίκος Ρωμανός βρίσκεται σε απεργία πείνας διεκδικώντας το αυτονόητο στοιχειώδες δικαίωμά του στη μόρφωση.
Έτσι, το κράτος των δολοφόνων αποφάσισε, έξι χρόνια μετά τη δολοφονία του φίλου του Αλέξη, να οδηγήσει και τον Νίκο στο θάνατο, απορρίπτοντας την αίτησή του.
Η στάση του κράτους απέναντι στον Νίκο Ρωμανό, συμβολίζει με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο τη στάση του Συστήματος, που αυτό το κράτος εκπροσωπεί, απέναντι στη σημερινή νεολαία, σε εσάς, στα παιδιά μας:
Το ίδιο κράτος που δολοφόνησε τον Αλέξη, που βασανίζει και οδηγεί στον θάνατο το Νίκο, είναι το κράτος που κλείνει σχολεία, που απολύει δασκάλους, σχολικούς φύλακες και καθαρίστριες. Το κράτος των Τραπεζιτών και των «τραπεζών θεμάτων», που επιχειρούν να βάλουν ταφόπλακα στα όνειρα και στις ανάγκες σας, οδηγώντας σας στην ανεργία, σε μια ζωή μίζερη και χωρίς δικαιώματα, με σκυμμένο κεφάλι. Είναι το ίδιο το κράτος, που σας κλείνει πονηρά το μάτι, με τους ένστολους υπάλληλους ή συνεργαζόμενους ναζί νταήδες του λέγοντάς σας: «Αν θέλεις να έχεις κάποιες πιθανότητες σωτηρίας, γίνε το ίδιο βάρβαρος με εμάς».
Εμείς οι καθηγητές της Ε΄ ΕΛΜΕ θεωρούμε ότι, άσχετα από τη γνώμη που ο καθένας μπορεί να έχει για τις προσωπικές επιλογές αντίστασης του Νίκου Ρωμανού, η αφαίρεση των μορφωτικών του δικαιωμάτων είναι απαράδεκτη και πρέπει να ανατραπεί. Απαιτούμε άμεση αποκατάσταση των δικαιωμάτων αυτών. Στεκόμαστε στο πλάι κάθε μαθητή μας, που διεκδικεί, φτάνοντας να θυσιάσει ακόμα και τη ζωή του, το αυτονόητο δικαίωμα στη γνώση και στη μόρφωση.
Φίλοι μαθητές, βοηθήστε να σωθεί ο Νίκος και να κερδίσει το στοιχειώδες ίδιο με το δικό σας δικαίωμα στη μόρφωση και στη ζωή.  Η αλληλεγγύη για τη σωτηρία της ζωής του Νίκου είναι αγώνας και για τη δική σας ζωή και μόρφωση.
Όταν η Τυραννία είναι Νόμος, η εξέγερση δεν είναι απλά ο τρόπος ζωής, που έχει το περισσότερο νόημα . Όπως διδάσκουν ο Αρμόδιος και ο Αριστογείτονας, γίνεται ΚΑΘΗΚΟΝ.

Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2014

Ο καπετάν Ωρίων μεταφράζει Μαχμούτ Μακάλ "Ένα χωριό της Ανατόλιας"

Στο πρόσφατο παζάρι βιβλίων των "Ενθεμάτων" βρήκα μπροστά μου και το βιβλίο για τη ζωή του Πελοποννήσιου καπετάνιου του ΕΛΑΣ, Ωρίων-Γιάννης Μιχαλόπουλος (1914-1996).
Ο Ωρίων καταγόμενος από αγροτική οικογένεια τη δεκαετία του '30 κατάφερε να γίνει δάσκαλος και να διδάξει σε διάφορα χωριά.Εντασσόμενος στην αντίσταση θα ακολουθήσει την πορεία κάθε ασυμβίβαστου αριστερού με πολύχρονες φυλακίσεις και εξορίες μέχρι και τα χρόνια της χούντας.

Στο βιβλίο αυτό είδα ότι ασχολήθηκε και με μεταφράσεις πιθανό στη διάρκεια των εξοριών και για βιοποριστικούς λόγους.Αναφέρει ότι μετέφρασε (από τα γαλλικά) και τον Τούρκο συγγραφέα και δάσκαλο Μαχμούτ Μακάλ και η ελληνική έκδοση έχει τίτλο "Ένα χωριό της Ανατόλιας"
Ρώτησα αν υπάρχει στα βιβλιοπωλεία αλλά δεν ήξεραν αν μπορεί να βρεθεί.

Το περασμένο Σαβ/κο ήρθε η Β.και στη βόλτα μας δε παραλείψαμε να περάσουμε από τα αγαπημένα μας παλαιοβιβλιοπωλεία.Ψάχναμε χωριστά ανάλογα με τα ενδιαφέροντα μας.Πλήρωσε πρώτη και δεν είδα τι είχε επιλέξει.Φύγαμε και στο καφέ είπαμε να δούμε τα νέα αποκτήματα μας.Η έκπληξη μου ήταν μεγάλη όταν είδα ότι είχε αγοράσει το βιβλίο που έψαχνα πριν λίγες μέρες χωρίς να της έχω μιλήσει καθόλου γι' αυτό.Είπε ότι το πήρε γιατί την ενδιαφέρει η Ανατολία.Και η δική της έκπληξη ήταν μεγάλη για τη σύμπτωση και έτσι μου το άφησε πριν φύγει να το διαβάσω και να το πάρει στο επόμενο ταξίδι.

Το "Ένα χωριό της Ανατόλιας" είναι μια συλλογή από μέρη τεσσάρων βιβλίων του Μακάλ όλα βιωματικά ως δασκάλου στα τουρκικά χωριά τη δεκαετία του '50.
Περιγράφει μια κατάσταση ζοφερή και τραγική.Φτώχεια και πείνα,αρρώστιες και θάνατοι παιδιών,γυναίκες χωρίς κανένα δικαίωμα,θρησκοληψία και αφόρητη εξουσία χοτζάδων,μα πάνω απ' όλα αγραμματοσύνη,άγνοια και σκοτάδι απόλυτο.
Ανύπαρκτη οποιαδήποτε υποδομή και η κυβέρνηση αδιάφορη για τα πάντα.
Ο δάσκαλος ολομόναχος και με προσωπικό κόστος προσπαθεί να ανάψει ένα μικρό φως στο έρεβος.Μάταιος κόπος.Η αντίδραση των ίδιων των χωρικών με παρότρυνση των χοτζάδων ακυρώνει τα πάντα.Ακόμη και τα απλά και αυτονόητα.Όταν όμως βρεθούν στην ανάγκη,όλοι προστρέχουν σ'αυτόν.

Το βιβλίο 308σελ. εκδόθηκε το 1973 στην Αθήνα.Δεν αναγράφεται εκδοτικός οίκος.Το εξώφυλλο είναι της ζωγράφου Μυρτώς Μ.Λουντέμη.
Υποθέτω ότι ο Ωρίωνας δάσκαλος σε χωριά ο ίδιος το '30 θα είχε παρόμοιες εμπειρίες με τον Μαχμούτ Μακάλ και αυτό τον έκανε να μεταφράσει και να εκδώσει τα κείμενα του.

Σήμερα όμως,τόσα χρόνια μετά όταν και η Ανατολία έχει αρκετά αλλάξει,τι θα μας ενδιέφεραν εμάς αυτά που περιγράφονται?
Ένα και μόνο αλλά παντοτινό αρκεί.Ο αγώνας του ενός απέναντι σε χιλιάδες για να γίνει έστω και ένα μικρό βήμα αλλαγής και εξέλιξης.
  

Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2014

Σπάσε τους κωδικούς!

από Χρ.Κάσδαγλη

Σύντομες αλλά περιεκτικές οδηγίες αυτοάμυνας απέναντι σε ένα ισχυρό όπλο που χρησιμοποιείται για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης.


Προχτές Σάββατο, χτύπησε μεσημεριάτικα το σταθερό τηλέφωνο. Αυτή τη φορά, το τηλεφώνημα δεν προερχόταν από τράπεζα, ούτε από εισπρακτική εταιρεία, αλλά ούτε και από δικηγορικό γραφείο.
- Σας τηλεφωνούμε από την εταιρεία δημοσκοπήσεων Τάδε. Έχετε λίγο χρόνο να απαντήσετε σε μερικές ερωτήσεις για μια πολιτική σφυγμομέτρηση της κοινής γνώμης;
Δεν είχα χρόνο, αλλά το παρέβλεψα. Δεν χάνονται τέτοιες ευκαιρίες…
Με ρώτησαν αν δουλεύω σε κάποιο κόμμα. Αν δουλεύω σε εταιρεία δημοσκοπήσεων. Αν δουλεύω σε διαφημιστική εταιρεία. Απάντησα ειλικρινά και στις τρεις ερωτήσεις όχι.
Δεν με ρώτησαν αν είμαι δημοσιογράφος, αλλά για να είμαι τουλάχιστον απέναντί σας ειλικρινής, θα απαντούσα και σ’ αυτή την ερώτηση όχι. Όπως θα έχει ήδη γίνει αντιληπτό, ΗΘΕΛΑ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΩ ΣΤΗ ΣΦΥΓΜΟΜΕΤΡΗΣΗ. Είχα το σχέδιό μου.

Με ρώτησαν σε ποια περιφέρεια ψηφίζω. Απάντησα (ειλικρινά) στην Α’ Αθηνών. Σε ποιο διαμέρισμα; Απάντησα (πάλι ειλικρινά) ότι δεν έχω ιδέα. Έπειτα από ορισμένες διευκρινιστικές ερωτήσεις, η κυρία στην άλλη άκρη της γραμμής κατέληξε ότι ανήκω στο Β’ διαμέρισμα. Δεν είχα λόγο να το αμφισβητήσω.
Έπειτα, μπήκαμε στο ψητό:
-Τι κόμμα ψηφίσατε στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές;
- …Νέα Δημοκρατία.
- Τι κόμμα ψηφίσατε στις Ευρωεκλογές;
- …Το Ποτάμι.
-Εάν αυτό το Σαββατοκύριακο γίνονταν βουλευτικές εκλογές, τι κόμμα θα ψηφίζατε;
- ΣΥΡΙΖΑ!
- Υπήρχε περίπτωση να ψηφίζατε Νέα Δημοκρατία; (Στη συγκεκριμένη ερώτηση προσφέρονταν στον ερωτώμενο ορισμένες εναλλακτικές διαβαθμίσεις)
- Όχι!
Ας εξηγηθώ. Ως πολιτικός αναλυτής, λαμβάνω σοβαρά υπόψη μου τις δημοσκοπήσεις. Δεν είναι ότι τις παίρνω τοις μετρητοίς, αλλά τις θεωρώ χρήσιμο εργαλείο ανάλυσης, κυρίως ως προς τις τάσεις που διαμορφώνονται στο εκλογικό σώμα. Τις παίρνω επίσης υπόψη μου με το σκεπτικό ότι διαβάζονται από αρκετόν κόσμο, ο οποίος σε κάποιο βαθμό επηρεάζεται απ’ αυτές. Δεν μου διαφεύγει ακόμα ότι για διάφορους λόγους που έχουν κυρίως να κάνουν με τη ρευστότητα της πολιτικής συγκυρίας, αλλά και με τις τεχνικές παραμέτρους της στάθμισης του δείγματος ειδικά στις τηλεφωνικές έρευνες, οι δημοσκοπήσεις τα τελευταία χρόνια δεν έχουν ιδιαίτερη αξιοπιστία.
Γεννάται βεβαίως το ερώτημα, με βάση τις παραπάνω εξηγήσεις, για ποιο λόγο να παραπλανήσω την ταλαίπωρη ερευνήτρια, και κατ’ επέκταση την εταιρεία, κι ακόμα παραπέρα τον πελάτη της που χρηματοδότησε την έρευνα. Ιδίως από τη στιγμή που ο ίδιος ομολογώ ότι προσωπικά δεν απέχω από τη χρήση των δημοσκοπήσεων.

Ναι, αλλά όλ’ αυτά αφορούν τα κόμματα, τις διαφημιστικές εταιρείες, τα μεγάλα ΜΜΕ, όλους εκείνους τελικά που έχουν τα κεφάλαια και το κίνητρο να χρηματοδοτούν έρευνες της κοινής γνώμης. Δεν το κάνουν για λόγους δημοκρατίας, επειδή σέβονται και θέλουν να πάρουν υπόψη τα «θέλω» των πολιτών, το κάνουν για να επιχειρήσουν να αποκωδικοποιήσουν τη συμπεριφορά τους ώστε να τους χειραγωγήσουν, με το ένα ή με τον άλλο τρόπο.
Μπορεί, λοιπόν, ως δημοσιογράφος να μετέχω σε ένα βαθμό στη διαχείριση της γνώσης που απορρέει από τα δημοσκοπικά ευρήματα. Ως πολίτης, όμως, δεν έχω κανένα συμφέρον να τους διευκολύνω όλους αυτούς στο έργο τους, να τους δίνω πόντους από το σκοινί με το οποίο προτίθενται να με κρεμάσουν, να μανουβράρουν έτσι τα πράγματα ώστε να μετατοπίσουν μικρά έστω τμήματα του εκλογικού σώματος, τα οποία ωστόσο ενδέχεται να φανούν καταλυτικά σε ένα οριακό πολιτικό διακύβευμα.
Ειδικά η τελευταία ερώτηση της συγκεκριμένης έρευνας («Υπάρχει περίπτωση να ψηφίσετε Νέα Δημοκρατία;») υποδηλώνει ότι δεν πρόκειται καν για μία από τις σφυγμομετρήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, αλλά είναι από εκείνες που προορίζονται για χρήση των κομματικών επιτελείων και των διαφημιστικών και άλλων εταιρειών που τα υποστηρίζουν. Για μια γνώση που κρύβεται σε κομματικά συρτάρια, και μονοπωλείται με αποκλειστικό σκοπό τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης.

Σε αρκετές άλλες περιπτώσεις πάλι, οι δημοσκοπήσεις προορίζονται μεν για δημοσιοποίηση, υπό την αυστηρή προϋπόθεση όμως ότι τα ευρήματα εξυπηρετούν τις επιδιώξεις εκείνου που τις χρηματοδότησε. Εφόσον δεν βολεύουν, τα ευρήματα αποσιωπώνται ή τυγχάνουν απολύτως επιλεκτικής χρήσεως.
Στο στρατό μάς έλεγαν ότι αν συλληφθούμε αιχμάλωτοι είμαστε υποχρεωμένοι να πούμε στον εχθρό μονάχα το ονοματεπώνυμο και τον βαθμό μας – τίποτ’ άλλο.
Σ’ αυτόν τον ιδιότυπο πόλεμο στον οποίο αυτή τη δύσκολη εποχή μετέχουμε, είναι προτιμότερο να μην παρέχουμε στον αντίπαλο ούτε αυτές τις ελάχιστες πληροφορίες.

Δημοσιεύθηκε στο ww.thepressproject.gr

Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2014

Επίδειξη ισχύος και ηθική απονομιμοποίηση

Στο μικρό βίντεο από την συγκέντρωση στο "Εμπρός" για τον Νίκο Ρωμανό και τους άλλους απεργούς πείνας, η Α.Τσουκαλά (καθ.Εγκληματολογίας στην Γαλλία) με ακριβή λόγο και συντριπτικά επιχειρήματα αποδομεί πλήρως τις ενέργειες των υπευθύνων που προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από την διάτρητη νομιμότητα τους.


Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2014

Νίκος Ρωμανός

Γράφτηκαν πολλά για τον αγώνα ζωής που δίνει αυτό το παιδί. Θυμήθηκα μια εικόνα του από τότε που τον έσερναν κακοποιημένο οι κρατικοί κουκουλοφόροι.
Κι ας το πάρουμε απόφαση,στη χώρα αυτή:
Δεν έχει καταργηθεί η θανατική ποινή.Οι εκδικητικοί μηχανισμοί που κυβερνούν έχουν όλους τους τρόπους να οδηγήσουν στο θάνατο άτομα ή ομάδες χωρίς ποτέ να λογοδοτήσουν.


Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2014

Όπου και να σας βρίσκει το κακό, αδελφοί...


Όπου και να σας βρίσκει το κακό, αδελφοί,
όπου και να θολώνει ο νους σας,
μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό
και μνημονεύετε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη.
Η λαλιά που δεν ξέρει από ψέμα
θ' αναπαύσει το πρόσωπο του μαρτυρίου
με το λίγο βάμμα του γλαυκού στα χείλη.
                                                                                         (Άξιον Εστί)

Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2014

Ελλάδα 1948 με το φακό του Dmitri Kessel

Είναι γνωστές οι φωτογραφίες του  Dmitri Kessel (Ουκρανία 1902-ΗΠΑ 1995) από Δεκέμβρη του '44 .
Ως φωτορεπόρτερ επισκέφτηκε την Ελλάδα και κατά τον εμφύλιο.Οι ακόλουθες είναι του Γενάρη του 1948, αφορούν τα μετόπισθεν και το δράμα δεν έχει κορυφωθεί.

Αν παρατηρήσουμε,θα δούμε βασικά ουσιαστικά χαρακτηριστικά που συναντάμε και στην εποχή μας.
-Ένα πάσχον κομμάτι του λαού
-Ένα άλλο αραχτό και αδιάφορο για ότι γίνεται δίπλα του
-Ο ξένος παράγοντας οπλίζει και δρα απροκάλυπτα με τους δοσίλογους του
-Η πρέζα του σαχλού σινεμά ανάλογη της σημερινής τηλεόρασης
-Τα μαντρόσκυλα και το συρματόπλεγμα πάντα παρόντα.
-O ένστολος/καραβανάς μάλλον καλοπερνάει
-Υποσιτισμένα παιδιά
-Οι φρουροί έτοιμοι για όλα


Ούτε ένα ελληνικό περιοδικό







Σε 6 μήνες...-Αν μπορείς φάε αλλιώς ψόφα





Ξεν/χείο Μ.Βρεττανία

Πλ.Συντάγματος